استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه گاوهای شیر ده
چکیده
اکسید منیزیم با فرمول شیمیایی MgO ماده ای جاذب رطوبت و سفید رنگ بوده و بعنوان یک منبع منیزیم شناخته می شود.
اکسید منیزیم از طریق کلسینه سازی کربنات منیزیم یا هیدروکسید منیزیم و یا فراوری کلرید منیزیم بوسیله آهک و حرارت تولید می شود. معمولا گراس هایی که با سرعت بالا در فصل بهار رشد می کنند فاقد سطح کافی منیزیم می باشند و مصرف آنها منجر به کمبود منیزیم و عارضه کزاز علفی می شود. علوفه های تازه، غنی از کربوهیدارت¬ها و پروتئین¬های ساده اند اما به لحاظ مواد معدنی جزء منابع فقیر محسوب میشوند. اثرات کمبود منیزیم در دوعارضه تب شیر و کزاز مرتعی نمایان می شود. نشان داده شده است تامین سطح کافی منیزیم برای حیواناتی که در مزرعه چرا میکنند الزامی است.
اکسید منیزیم دام
بعلاوه، استفاده از منیزیم در تغذیه گاوهای شیری مزایای زیر را در پی خواهد داشت:
- منیزیم میتواند به افزایش درصد چربی شیر گاو کمک کند.
- منیزیم می تواند با تعدیل pH شکمبه، از وقوع اسیدوز در گاوهای شیری تغذیه شده با مقادیر زیاد غلات جلوگیری کند.
- سطح منیزیم جیره نقش مهمی در میزان مصرف کلسیمی دارد که از بافت استخوانی رها و به جریان خون وارد می¬شود.
- منیزیم در تبدیل قندها به انرژی نقش مهمی دارد.
شواهد علمی نشان می¬دهند که هنگام استفاده از سیلوی ذرت به عنوان منبع اصلی علوفه در جیره، برخی بافرها و ترکیبات قلیایی همچون بیکربنات سدیم (NaHCO3) و اکسید منیزیم (MgO) به تنهایی و همراه باهم، منجر به افزایش ماده خشک مصرفی، تولید شیر، درصد چربی شیر، کیلوگرم چربی شیر و تولید شیر تصحیح شده بر اساس چربی شیر (FCM) میشوند. اکسید منیزیم به عنوان یک عامل ضد اسید در شکمبه عمل کرده و از افت چربی شیر و بروز اسیدوز در دام های تغذیه شده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و فیبر کم، جلوگیری میکند.
نتایج نشان می دهد با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، زیست فراهمی منیزیم و خاصیت بافری آن افزایش می یابد. بازبینی نتایج ۹ آزمایش در ایالت میشیگان و ۱۰ آزمایش در ایالت هاوایی توسط توماس و همکاران (۱۹۸۴) نشان داد که استفاده از ترکیب بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم، در مقایسه با بیکربنات سدیم به تنهایی، نتایج بهتری را از نظر خاصیت بافری و حفظ درصد چربی شیر در پی داشت.
آنها بهترین نسبت استفاده از این ۲ ترکیب را ۰٫۷۵ % بیکربنات سدیم و ۰٫۳۷۵ % اکسید منیزیم معرفی کردند.
بطور کلی، نسبت بیکربنات سدیم به اکسید منیزیم می بایست ۲ به ۱ در نظر گرفته شود. استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه دام می تواند منجر به۱- افزایش چربی شیر گاو، ۲- خنثی کردن pH شکمبه و جلوگیری از وقوع اسیدوز در گاوهای شیری تغذیه شده با مقادیر زیاد غلات ، ۳- تعدیل متابولیسم کلسیم و رهاسازی آن از استخوانها، ۴- جلوگیری از ابتلا به عارضه کزاز علفی، ۵- جلوگیری از ابتلا به عارضه تب شیر شود.
جهت دریافت اطلاع بیشتر در مورد توکسین بایندر معدنی زرین بایندر اینجا را کلیک کنید.
ویوان در شبکه های اجتماعی:
استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه گاوهای شیر ده
چکیده
اکسید منیزیم با فرمول شیمیایی MgO ماده ای جاذب رطوبت و سفید رنگ بوده و بعنوان یک منبع منیزیم شناخته می شود.
اکسید منیزیم از طریق کلسینه سازی کربنات منیزیم یا هیدروکسید منیزیم و یا فراوری کلرید منیزیم بوسیله آهک و حرارت تولید می شود. معمولا گراس هایی که با سرعت بالا در فصل بهار رشد می کنند فاقد سطح کافی منیزیم می باشند و مصرف آنها منجر به کمبود منیزیم و عارضه کزاز علفی می شود. علوفه های تازه، غنی از کربوهیدارت¬ها و پروتئین¬های ساده اند اما به لحاظ مواد معدنی جزء منابع فقیر محسوب میشوند. اثرات کمبود منیزیم در دوعارضه تب شیر و کزاز مرتعی نمایان می شود. نشان داده شده است تامین سطح کافی منیزیم برای حیواناتی که در مزرعه چرا میکنند الزامی است.
اکسید منیزیم دام
بعلاوه، استفاده از منیزیم در تغذیه گاوهای شیری مزایای زیر را در پی خواهد داشت:
- منیزیم میتواند به افزایش درصد چربی شیر گاو کمک کند.
- منیزیم می تواند با تعدیل pH شکمبه، از وقوع اسیدوز در گاوهای شیری تغذیه شده با مقادیر زیاد غلات جلوگیری کند.
- سطح منیزیم جیره نقش مهمی در میزان مصرف کلسیمی دارد که از بافت استخوانی رها و به جریان خون وارد می¬شود.
- منیزیم در تبدیل قندها به انرژی نقش مهمی دارد.
شواهد علمی نشان می¬دهند که هنگام استفاده از سیلوی ذرت به عنوان منبع اصلی علوفه در جیره، برخی بافرها و ترکیبات قلیایی همچون بیکربنات سدیم (NaHCO3) و اکسید منیزیم (MgO) به تنهایی و همراه باهم، منجر به افزایش ماده خشک مصرفی، تولید شیر، درصد چربی شیر، کیلوگرم چربی شیر و تولید شیر تصحیح شده بر اساس چربی شیر (FCM) میشوند. اکسید منیزیم به عنوان یک عامل ضد اسید در شکمبه عمل کرده و از افت چربی شیر و بروز اسیدوز در دام های تغذیه شده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و فیبر کم، جلوگیری میکند.
نتایج نشان می دهد با کاهش اندازه ذرات اکسید منیزیم، زیست فراهمی منیزیم و خاصیت بافری آن افزایش می یابد. بازبینی نتایج ۹ آزمایش در ایالت میشیگان و ۱۰ آزمایش در ایالت هاوایی توسط توماس و همکاران (۱۹۸۴) نشان داد که استفاده از ترکیب بیکربنات سدیم و اکسید منیزیم، در مقایسه با بیکربنات سدیم به تنهایی، نتایج بهتری را از نظر خاصیت بافری و حفظ درصد چربی شیر در پی داشت.
آنها بهترین نسبت استفاده از این ۲ ترکیب را ۰٫۷۵ % بیکربنات سدیم و ۰٫۳۷۵ % اکسید منیزیم معرفی کردند.
بطور کلی، نسبت بیکربنات سدیم به اکسید منیزیم می بایست ۲ به ۱ در نظر گرفته شود. استفاده از اکسید منیزیم در تغذیه دام می تواند منجر به۱- افزایش چربی شیر گاو، ۲- خنثی کردن pH شکمبه و جلوگیری از وقوع اسیدوز در گاوهای شیری تغذیه شده با مقادیر زیاد غلات ، ۳- تعدیل متابولیسم کلسیم و رهاسازی آن از استخوانها، ۴- جلوگیری از ابتلا به عارضه کزاز علفی، ۵- جلوگیری از ابتلا به عارضه تب شیر شود.
جهت دریافت اطلاع بیشتر در مورد توکسین بایندر معدنی زرین بایندر اینجا را کلیک کنید.
ویوان در شبکه های اجتماعی: